Eerste stageweek :)
Blijf op de hoogte en volg Elise
07 Maart 2014 | Tanzania, Arusha
Onze eerste werkweek zit er al op, de tijd vliegt hier voorbij! Dinsdag zijn we voor echt begonnen met onze stage in Mount Meru Hospital. We vertrokken om kwart na 7 's ochtends om onze wandeling naar het ziekenhuis in te zetten. We kwamen om 10 voor 8 aan en werden vriendelijk ontvangen door de hoofdvroedvrouw. We mochten ons omkleden in de tweede verloskamer, want deze werd toch niet gebruikt. Ze laten de vrouwen hier bevallen in hun bed in de arbeidszaal, omdat ze te weinig personeel hebben om hen telkens te verhuizen. We kregen een korte rondleiding en mochten starten in de admission. Hier komen de vrouwen eerst naartoe wanneer ze labour pain hebben. We moesten de de foetale harttonen controleren (met de hoorbuis van Pinard, niet echt gemakkelijk), een dossier opstarten en een vaginaal onderzoek uitvoeren. Aan de hand van dit onderzoek werd de vrouw ofwel naar de labour ward gebracht (bij meer dan 5cm), ofwel naar de antenatale ward (bij minder dan 5cm). Op deze afdeling moest ze dan maar wachten totdat ze voldoende ontsluiting had om naar de labour ward te mogen komen. Het dossier opmaken was erg moeilijk, aangezien de vrouwen geen Engels spreken. Ze hadden elk een kaart bij dat je kan vergelijken met een moederboekje van bij ons. Dit was natuurlijk allemaal in het Swahili. De vroedvrouw legde alles 1x uit en dacht dat we dit daarna dan maar zelf konden. Ze moest elke keer weer lachen als we iets niet konden. Wanneer we dan wel iets goed deden, dan gaf ze ons een applausje :)
We hebben ook al enkele bevallingen kunnen zien. Ze wachten hier echt tot dat het hoofdje zichtbaar is om dan rustig hun handschoenen aan te doen en de baby aan te vangen. Wanneer de baby geboren is wordt deze vrij wel onmiddellijk weg genomen bij de moeder om gewogen te worden. Nadien worden alle baby's op de babytafel bij elkaar gelegd. Je moet maar onthouden welke baby je in welke kanga (een typische doek die ze voor alles gebruiken) gewikkeld hebt zodat je ze niet verwisselt. Nog geen 10 minuten na de bevalling staat de moeder al gewoon recht om dan naar de postnatale afdeling te wandelen. Ze blijven hier nog zo'n 8u na de bevalling en dan mogen ze naar huis.
Op woensdag heb ik mijn eerste Tanzaniaanse bevalling mogen doen. We hebben een beurtrol afgesproken zodat iedereen eerlijk aan de beurt komt. Het was wel spannend om een bevalling te doen hier. De vroedvrouw liet me helemaal alleen doen en liep er maar wat gewoon rond. Jente heeft me tijdens de bevalling geassisteerd zodat ik me toch wat meer op mijn gemak voelde :) Het was een heel vlotte bevalling en het is een jongetje geworden. De mama was supervriendelijk en nadien mocht ik samen met haar en haar baby op de foto, echt leuk! :)
Er waren die dag nog 2 jonge meisjes van 16 en 19 binnen die moesten bevallen. Ze waren ook erg klein van gestalte en de vroedvrouw zei dat het meisje van 19 nooit vaginaal zou kunnen bevallen. De dokter wou haar onderzoeken om te zien of het wel ging, maar dat liet ze niet toe. Ze begonnen dan allemaal op haar te roepen en haar te slaan. Dit was zo erg om te zien, maar op die moment kan je er gewoon echt niet tussenkomen. Uiteindelijk is er dan beslist om een keizersnede uit te voeren. Blijkbaar is ze in de operatiekamer nog 3x gaan lopen, omdat ze geen epidurale wou. Gelukkig is alles achteraf goed gekomen met het meisje.
Het andere meisje van 16 is wel gewoon vaginaal bevallen. Toen de baby eruit kwam deed deze niets en ik dacht dat de baby al dood was. De vroedvrouw nam de baby mee en op haar gemak ging ze de slijmen uit de mond en keel verwijderen en hem beademen met de ambu. Pas na 10 minuten heeft de baby een kikje gegeven en stilaan kwam hij er bovenop. De vroedvrouwen waren hier blijkbaar erg tevreden mee en lieten de baby dan maar gewoon liggen op de babytafel. Nadien hebben ze hem dan weg gebracht naar de neonatologie. Hopelijk komt het nog goed hiermee..
Donderdag was het ook wel een productieve dag op de verloskamer. Er zijn weer heel wat vrouwen bevallen. Soms moet je echt snel zijn, want dan is opeens het hoofdje daar. Ze laten de vrouwen hier gewoon doen op hun eigen tempo. Om het half uur controleren ze de harttonen en om de vier uur worden ze onderzocht. Jana, Dana en Nathalie hebben nu ook hun eerste bevalling kunnen doen. Er loopt ook een poetsvrouw rond die zich af ten toe eens komt moeien. Tijdens de bevalling deed ze opeens steriele handschoenen aan en kwam haar handen er tussen wringen. We mochten de schouders niet helpen ontwikkelen, de baby moest maar zelf roteren en eruit floepen..
Donderdagavond was het Social Night van Projects Abroad. We gingen normaal om 18u aan het kantoor vertrekken, maar uiteindelijk werd het kwart voor 7. We gingen met een groot deel van de vrijwilligers in 2 dalla-dalla's (typische busjes) naar een gezellige tapas bar. In zo'n dalla-dalla is het echt wringen en zit je op elkaar gepropt :) In het restaurant heb ik een heerlijke pizza gegeten, dit smaakte echt! Ik heb nog nooit zo snel een pizza opgegeten denk ik :) Het was echt een heel gezellige avond en zo leerden we ook wat andere vrijwilligers kennen.
Vrijdag mochten we op stage starten met 'dusting'. We moesten de hele afdeling afstoffen met vieze doeken die ze volgens mij al eeuwen gebruiken. Met zen vijven waren we natuurlijk wel redelijk snel klaar. Omdat er geen vrouwen in arbeid binnen waren vroegen we of we eens een kijkje mochten nemen in de pediatrie en de intensieve. We werden door de hoofdvroedvrouw van onze afdeling voorgesteld aan het personeel van de pediatrie. Hier kregen we een rondleiding. Ze waren net aan het poetsen dus moesten alle zieke kinderen maar buiten op een bankje wachten.. Het was er wel goed georganiseerd en een beetje opgefleurd met stickers voor het aangenamer te maken. Nadien kregen we dan nog een rondleiding op de intensieve afdeling. Deze is nog redelijk nieuw en echt wel mooi. Er lag maar 1 patiënt, maar ze hadden wel 7 bedden.
Na de rondleiding zijn we dan terug naar de labour ward gegaan waar het ondertussen al wat drukker was. Iets na de middag gingen alle vrouwen weer tegelijkertijd bevallen. Nu heeft ook Jente haar eerste bevalling hier kunnen doen. Ook ik kon er vandaag nog eentje uitvoeren. De vrouw perste niet goed mee waardoor het wat lang duurde. De vroedvrouw zei haar dan dat ze maar uit bed moest komen en even moest bewegen. Opeens ging ze hurken en begon ze te persen dus we wouden haar terug in bed leggen, maar we mochten haar niet helpen van de vroedvrouw. Omdat ze nog steeds niet goed meedrukte ging de vroedvrouw dan maar op haar buik hangen. Toen het hoofdje geboren werd voelde ik dat de navelstreng strak rond de nek hing. Ik wou deze dan doorknippen zoals we geleerd hebben, maar dit mocht ik niet van de vroedvrouw. Ik moest maar gewoon trekken aan de baby. Dit wou ik niet en de vroedvrouw heeft er dan maar zelf aan getrokken en zo de baby eigenlijk wat opgehangen. Natuurlijk was de baby een slap vodje als het eruit was en hebben ze weer meer als een kwartier moeten stimuleren en beademen. Ik voelde me al schuldig, maar uiteindelijk kon ik er niet veel aan doen. Na een tijdje ademde de baby wel zelfstandig en was de hartslag ook oké, maar gehuild had ze nog niet. Ik hoop dat het met deze baby nog goed komt.
Volgende week gaan we 3 nachten werken. We hebben met Jana en Dana afgesproken om telkens af te wisselen: een week nacht en een week dag, want anders staan we steeds met veel te veel volk in de verloskamer.
Volgende week weer nieuwe verhalen!
Warme groetjes en tot snel! xx
We hebben ook al enkele bevallingen kunnen zien. Ze wachten hier echt tot dat het hoofdje zichtbaar is om dan rustig hun handschoenen aan te doen en de baby aan te vangen. Wanneer de baby geboren is wordt deze vrij wel onmiddellijk weg genomen bij de moeder om gewogen te worden. Nadien worden alle baby's op de babytafel bij elkaar gelegd. Je moet maar onthouden welke baby je in welke kanga (een typische doek die ze voor alles gebruiken) gewikkeld hebt zodat je ze niet verwisselt. Nog geen 10 minuten na de bevalling staat de moeder al gewoon recht om dan naar de postnatale afdeling te wandelen. Ze blijven hier nog zo'n 8u na de bevalling en dan mogen ze naar huis.
Op woensdag heb ik mijn eerste Tanzaniaanse bevalling mogen doen. We hebben een beurtrol afgesproken zodat iedereen eerlijk aan de beurt komt. Het was wel spannend om een bevalling te doen hier. De vroedvrouw liet me helemaal alleen doen en liep er maar wat gewoon rond. Jente heeft me tijdens de bevalling geassisteerd zodat ik me toch wat meer op mijn gemak voelde :) Het was een heel vlotte bevalling en het is een jongetje geworden. De mama was supervriendelijk en nadien mocht ik samen met haar en haar baby op de foto, echt leuk! :)
Er waren die dag nog 2 jonge meisjes van 16 en 19 binnen die moesten bevallen. Ze waren ook erg klein van gestalte en de vroedvrouw zei dat het meisje van 19 nooit vaginaal zou kunnen bevallen. De dokter wou haar onderzoeken om te zien of het wel ging, maar dat liet ze niet toe. Ze begonnen dan allemaal op haar te roepen en haar te slaan. Dit was zo erg om te zien, maar op die moment kan je er gewoon echt niet tussenkomen. Uiteindelijk is er dan beslist om een keizersnede uit te voeren. Blijkbaar is ze in de operatiekamer nog 3x gaan lopen, omdat ze geen epidurale wou. Gelukkig is alles achteraf goed gekomen met het meisje.
Het andere meisje van 16 is wel gewoon vaginaal bevallen. Toen de baby eruit kwam deed deze niets en ik dacht dat de baby al dood was. De vroedvrouw nam de baby mee en op haar gemak ging ze de slijmen uit de mond en keel verwijderen en hem beademen met de ambu. Pas na 10 minuten heeft de baby een kikje gegeven en stilaan kwam hij er bovenop. De vroedvrouwen waren hier blijkbaar erg tevreden mee en lieten de baby dan maar gewoon liggen op de babytafel. Nadien hebben ze hem dan weg gebracht naar de neonatologie. Hopelijk komt het nog goed hiermee..
Donderdag was het ook wel een productieve dag op de verloskamer. Er zijn weer heel wat vrouwen bevallen. Soms moet je echt snel zijn, want dan is opeens het hoofdje daar. Ze laten de vrouwen hier gewoon doen op hun eigen tempo. Om het half uur controleren ze de harttonen en om de vier uur worden ze onderzocht. Jana, Dana en Nathalie hebben nu ook hun eerste bevalling kunnen doen. Er loopt ook een poetsvrouw rond die zich af ten toe eens komt moeien. Tijdens de bevalling deed ze opeens steriele handschoenen aan en kwam haar handen er tussen wringen. We mochten de schouders niet helpen ontwikkelen, de baby moest maar zelf roteren en eruit floepen..
Donderdagavond was het Social Night van Projects Abroad. We gingen normaal om 18u aan het kantoor vertrekken, maar uiteindelijk werd het kwart voor 7. We gingen met een groot deel van de vrijwilligers in 2 dalla-dalla's (typische busjes) naar een gezellige tapas bar. In zo'n dalla-dalla is het echt wringen en zit je op elkaar gepropt :) In het restaurant heb ik een heerlijke pizza gegeten, dit smaakte echt! Ik heb nog nooit zo snel een pizza opgegeten denk ik :) Het was echt een heel gezellige avond en zo leerden we ook wat andere vrijwilligers kennen.
Vrijdag mochten we op stage starten met 'dusting'. We moesten de hele afdeling afstoffen met vieze doeken die ze volgens mij al eeuwen gebruiken. Met zen vijven waren we natuurlijk wel redelijk snel klaar. Omdat er geen vrouwen in arbeid binnen waren vroegen we of we eens een kijkje mochten nemen in de pediatrie en de intensieve. We werden door de hoofdvroedvrouw van onze afdeling voorgesteld aan het personeel van de pediatrie. Hier kregen we een rondleiding. Ze waren net aan het poetsen dus moesten alle zieke kinderen maar buiten op een bankje wachten.. Het was er wel goed georganiseerd en een beetje opgefleurd met stickers voor het aangenamer te maken. Nadien kregen we dan nog een rondleiding op de intensieve afdeling. Deze is nog redelijk nieuw en echt wel mooi. Er lag maar 1 patiënt, maar ze hadden wel 7 bedden.
Na de rondleiding zijn we dan terug naar de labour ward gegaan waar het ondertussen al wat drukker was. Iets na de middag gingen alle vrouwen weer tegelijkertijd bevallen. Nu heeft ook Jente haar eerste bevalling hier kunnen doen. Ook ik kon er vandaag nog eentje uitvoeren. De vrouw perste niet goed mee waardoor het wat lang duurde. De vroedvrouw zei haar dan dat ze maar uit bed moest komen en even moest bewegen. Opeens ging ze hurken en begon ze te persen dus we wouden haar terug in bed leggen, maar we mochten haar niet helpen van de vroedvrouw. Omdat ze nog steeds niet goed meedrukte ging de vroedvrouw dan maar op haar buik hangen. Toen het hoofdje geboren werd voelde ik dat de navelstreng strak rond de nek hing. Ik wou deze dan doorknippen zoals we geleerd hebben, maar dit mocht ik niet van de vroedvrouw. Ik moest maar gewoon trekken aan de baby. Dit wou ik niet en de vroedvrouw heeft er dan maar zelf aan getrokken en zo de baby eigenlijk wat opgehangen. Natuurlijk was de baby een slap vodje als het eruit was en hebben ze weer meer als een kwartier moeten stimuleren en beademen. Ik voelde me al schuldig, maar uiteindelijk kon ik er niet veel aan doen. Na een tijdje ademde de baby wel zelfstandig en was de hartslag ook oké, maar gehuild had ze nog niet. Ik hoop dat het met deze baby nog goed komt.
Volgende week gaan we 3 nachten werken. We hebben met Jana en Dana afgesproken om telkens af te wisselen: een week nacht en een week dag, want anders staan we steeds met veel te veel volk in de verloskamer.
Volgende week weer nieuwe verhalen!
Warme groetjes en tot snel! xx
-
07 Maart 2014 - 21:56
Linda:
Amai Elise, toch wel heel anders dan we hier gewoon zijn hé. Hopelijk wen je vlug aan hun gewoonten op de verloskamer. Erg confronterend. Doe gewoon wat je moet doen en zoals je het hebt aangeleerd, en aangepast aan hun cultuur, dan gaat het wel lukken. Als ze jullie beter leren kennen gaan jullie meer zelfstandigheid krijgen en kan je doen wat moet, zoals bv. met die strakke navelstreng. Alles komt wel goed. Dikke kussen, mama -
08 Maart 2014 - 12:26
Danny Peeters:
Dag Elise,
Ik heb met plezier je blog gelezen. Jullie lijken al helemaal op kruissnelheid te zitten, ongelofelijk hoe snel jullie aangepast zijn.
Bij de lokale verloskunde kan ik me één en ander voorstellen, zoek een manier om respectvolle en mooie verloskunde te doen met respect voor de lokale gebruiken. Vergeet niet dat jullie te gast zijn in het prachtige Afrika, tracht niet te veranderen, maar tracht eerder het beste van twee werelden te verenigen.
Ik kijk al uit naar je volgende blog !
Danny P. -
08 Maart 2014 - 14:08
Sofie:
Hoi Elise,
amai, wat een heftige eerste week! Wel de max dat jullie al meteen zelf de bevallingen mogen begeleiden! Nog heel veel succes en geniet maar met volle teugen van Tanzania x sofie -
08 Maart 2014 - 16:20
Myrthe Deceuster:
Heej Elise!
Wat een week seg! Had al wel verwacht dat jullie het druk gingen hebbe. En super da jullie die bevallingen al alleen mogen doen en dat jullie zo samen staan. Dan hebde waarschijnlijk ok zo minder stress, omda ge aan elkaar ook dinge kunt vragen.. &diie poetsvrouw, zalig :D Maar wel gerellig wa da die vrouwen allemaal al moeten doen na de bevalling.. Straffe madamme! En die kinderen die buiten moete gaan zitte omda ze de kamer moete poetsen, tjeezus :p
Well leuk dat jullie andere vrijwilligers al hebben ontmoet ;)
Btw, hebbe ze daar geen wasmachine?
Kijk al uit naar de volgende blog & succes met jullie nachten! ;)
Groetjes uit België (waar het opt moment 17graden is)
Myrthe D. xx -
09 Maart 2014 - 09:10
Elise Dons:
Het is hier inderdaad helemaal anders als bij ons, maar we proberen er het beste van te maken. We doen wat ze vragen, maar als het te tegenstrijdig wordt, dan zeggen we dit en doen we het op onze manier.
De vrouwen zijn hier inderdaad supersterk als je ze vergelijkt met de onze.
En Myrthe ze hebben hier wel een wasmachine, maar dat mogen we niet gebruiken :( -
09 Maart 2014 - 18:36
Bibiana :
Hoi Elise,
Een weekje al voorbij en inderdaad wat gaat het toch vlug. Zo te lezen heb je al wat ervaringen opgedaan, dat ziet er goed uit. Doe zo verder, ook wel tof dat jullie afwisselen met dag en nacht. Zo komt iedereen toch wel aan zijn beurt. Ik kijk al uit naar uw volgende verslag-verhalen en avontuur.
Grtjs
Uw tante Bibi -
10 Maart 2014 - 18:15
Nele:
Wauw Elise!
Wat een verhalen al! Ik zat uw blogbericht echt met open mond te lezen :o
Lijkt me een ongelooflijke ervaring daar!
CRAZY :D
Nog veel plezier daar! xx -
15 Maart 2014 - 15:30
Hilde Braes:
Wat een rijke ervaring!Hoop dat je nog fijne momenten mag beleven.....is écht iets dat je gaat "bijblijven" de rest van je leven!Veel succes ze!!!!
Hilde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
