Souvenirtjes, nachten & Medical Outreach

Hujambo!

Ongelooflijk hoe snel de tijd hier voorbij vliegt! We zitten hier ondertussen al een maand en onze stage zit er al voor de helft op. Het lijkt nog maar gisteren dat we afscheid namen in de luchthaven. Time flies when you're having fun!

Zaterdag zijn we met zen allen eerst goed gaan eten bij Fifi's. Ze hebben hier overheerlijke gerechten! Wel was het lang wachten voordat we ons eten kregen (meer als een uur!), maar dit is natuurlijk het polé polé Afrika. Nadat onze buikjes weer goed gevuld waren zijn we naar de Masai markt getrokken. Je moet je dit voorstellen als een pleintje met meer dan 200 kleine winkeltjes (die trouwens allemaal hetzelfde verkopen) verdeeld in 5 kleine straatjes. Soms kan je jezelf amper omdraaien, zo klein zijn de winkeltjes. Ze verwachten ook allemaal dat je in elk(!) winkeltje binnenkomt en rustig rondkijkt. Het heeft zo'n 2,5 uur geduurd voordat we het echt beu waren en gestopt zijn (we zaten iets over de helft). Ik heb wel al heel wat souvenirtjes en spulletjes voor mezelf gekocht :) De typische zelfgemaakte sleffertjes van hier (met pareltjes) hebben we allemaal gekocht :) Over de rest kan ik niets vertellen, want dan verklap ik de verrassingen voor de thuisblijvers.
Nadat we genoeg geshopt hadden zijn we met de taxi naar het hotel gereden waar Jente haar ouders verblijven. Hier hebben we nog wat gezwommen en weer lekker gegeten (ik denk dat we de afgelopen week bijna niet thuis gegeten hebben).

Zondag was het weer wasdag (en natuurlijk regende het weer). Ook hadden Jente en ik beneden weer geen water (wat bijna altijd zo is als het regent). Na het wassen hebben we nog wat aan ons schoolwerk gewerkt en na de lunch zijn we richting Shoprite getrokken. Hier hebben we nog wat plaatselijke marktjes gedaan. Deze waren echt heel lokaal en Afrikaans (we waren de enige Mzungu's) en waren achterin gelegen.

Maandag zijn we weer gestart met nachten. Het was niet zo'n heel drukke nacht. Ik heb 3 bevallingen kunnen doen, Nathalie 5 en Jente 2. Vannacht was Jente niet zo goed, ze was misselijk, had buikpijn en was heel moe. Ze zag er als een lijkje uit. Jente is dan even gaan uitrusten in het zeteltje dat er staat. Toen het wat stilgevallen was op de verloskamer heb ik me ook even gaan neerleggen. Opeens hoorde ik Nathalie zeggen dat er 4 vrouwen tegelijk aan het bevallen waren. Ik ben onmiddellijk rechtgesproken en heb (met zeer kleine oogjes) een bevalling kunnen doen. Toen het weer licht werd zijn we naar huis vertrokken. We wouden een taxi nemen, omdat we allemaal zo moe waren en Jente wat ziek was, maar we kwamen er geen enkele tegen. Op automatische piloot en zonder 1 woord te zeggen zijn we dan toch te voet thuis geraakt.

Dinsdag zijn we voor het werk even naar de supermarkt geweest om een overlevingspakket voor de nacht samen te stellen. We hadden thuis gevraagd of we eitjes meekregen, maar dit hadden ze niet. We hebben dan maar zelf eitjes en brood gaan kopen. Ook chips, chocolade en cola behoorde tot ons nachtpakket.
Deze nacht was het een erg drukke nacht. Er zijn niet zo heel veel vrouwen bevallen, maar we zijn gewoon heel de nacht bezig geweest. Het waren precies allemaal moeilijke bevallingen vannacht. De vrouwen duwde niet goed mee en de bevallingen duurde hierdoor echt lang. Ik was begonnen aan een bevalling en de dokter stagiair kwam kijken. Hij zei dat de vrouw een knip nodig had en kwam helpen. Hij heeft dan samen met een vroedvrouw over gepakt, want het hoofd wou er echt niet door. De vroedvrouw heeft echt heel had moeten duwen voordat het hoofd geboren werd. Toen werd duidelijk dat het een zware schouderdystocie was. De vroedvrouw heeft aan het hoofd liggen trekken en trekken dat ik echt dacht van nu gaat ze het er gewoon aftrekken! Het heeft een dikke 5 minuten geduurd voor het kind eruit was. Geen wonder natuurlijk dat het kind het super slecht deed. Ze zijn het dan gaan beademen en na een kwartier hebben ze het naar de neonatale gebracht om het te reanimeren. Ik denk niet dat het kindje het overleeft heeft en anders zal het zeker een trauma aan de hals of verlamming aan de arm overhouden.
Opeens zeiden ze dat er een andere vrouw ging bevallen, het was een derde kind. De vrouw was al een hele tijd zelf aan het persen. Ik zag nog steeds geen hoofd dus ik besloot om de vrouw zelf te onderzoeken. Ze had bovenaan nog een hele boord zitten die ondertussen al goed gezwollen was. Ik zei dat ze niet meer mocht mee persen en heb haar op haar zijde gedraaid. Uiteindelijk heeft het nog een hele tijd geduurd voor ze bevallen is en heeft de gynaecoloog de bevalling gedaan, omdat het maar niet vorderde. Toen kwam er nog een andere vrouw binnen die volgens de dokter een 7-tal maanden zwanger was. De vroedvrouw zei dat ik een verlosset moest klaarzetten, want ze ging bevallen. Voorbereidingen werden er niet getroffen om het kleintje op te vangen. Ik heb de bevalling mogen doen en de baby deed het gelukkig meteen zeer goed! Ze woog 2500 gram en was redelijk groot, dus we denken dat ze meer dan 7 maanden zwanger was. Ze had wel een super kleine buik dus ik denk dat ze daarom zeiden dat ze maar 7 maanden zwanger was. De vrouw had een kleine scheur dus moest ik weer hechten. Ik vond deze keer van mezelf dat ik echt mooi gehecht had.

Woensdag moesten we wat vroeger opstaan, want om 15u moesten we naar het kantoor van Projects voor de medical workshop. Hier kregen we uitleg van de arts die ook mee gaat op medical outreach. Hij vertelde over de meest voorkomende ziektes en over hoe we het gaan aanpakken. De helft van de tijd begreep ik niet wat hij zei, door zijn Tanzaniaans accent in het Engels. Ik was ook nog super moe van de nachten dus ik wou eigenlijk gewoon slapen. Toen we terug thuis waren ben ik nog 2 uurtjes gaan slapen voordat het avondeten was.
Izzy en Emily hadden vandaag voor een lekker dessertje gezorgd: cornflakes in chocolade in de diepvries, hmm!

Donderdag zijn we dan op medical outreach gegaan met de medicals van Projects. We zijn naar een Masai dorpje gereden waar we dan in een klein gebouw een dokterspraktijk/apotheek opgezet hebben. De lokale bevolking kon dan langskomen als ze zich ziek voelden of als hun kinderen ziek waren. Ze moesten buiten in een rij wachten en mochten dan een voor een binnenkomen. Eerst moesten ze zich aanmelden en moesten we hun naam, achternaam, leeftijd en geslacht vragen. Iedereen moest ook op de weegschaal gaan staan en bij de kinderen jonger dan 5 jaar moesten we de temperatuur nemen. Bij diegenen die ouder dan 45 jaar waren moesten we de bloeddruk nemen. Bijna niemand verstond Engels, maar gelukkig kregen we een lokale tolk die kon vertalen. Nadien mochten ze in de rij aanschuiven om bij de dokter te komen. Die stelde dan enkele vragen en deed een kleine check-up. Hij gaf dan de diagnose en schreef de medicatie voor. Die konden ze vervolgens afhalen in het lokaaltje ernaast waar we een apotheekje opgesteld hadden. De meest voorkomende ziektebeelden waren ooginfecties (doordat de vliegen, vooral bij de kinderen, op de ogen gaan zitten en zo ziektes ronddragen), huidinfecties en darminfecties. Er kwamen natuurlijk ook veel mensen die eigenlijk niets hadden, maar gewoon door de dokter gezien wouden worden. Naar het einde toe kwam er een hele school kinderen aan die allemaal zeiden dat ze ziek waren. De dokter heeft er toen enkele uitgepikt waarvan hij zag dat ze wel iets hadden. De andere kregen allemaal een pilletje tegen de wormen. Natuurlijk wouden ze niet weggaan voordat ze allemaal binnen geweest waren, maar de dokter kwam kwaad naar buiten en zei dat ze allemaal moesten vertrekken. Het was wel grappig om te zien hoeveel schrik ze hadden van de dokter, iemand die hier een hele hoge status bezit. Toen hij binnenzat stonden ze allemaal te drummen aan de deur en toen hij buitenkwam konden ze niet snel genoeg weglopen. Het was een lange dag en we hebben heel veel patiënten gezien en kunnen helpen. ’s Avonds zijn we met een hele groep vrijwilligers bij Kahn’s BBQ gaan eten. Het was een afscheidsdiner, want volgende week vertrekken er 4 vrijwilligers terug naar huis. Het eten was heel erg pikant! We mochten eerst slaatjes gaan kiezen en daarna brachten ze frietjes, vlees (kip, rund en lam) en ‘naan’ (een soort brood). De kip was echt overheerlijk! Eindelijk nog eens lekker eten! Het eten thuis valt niet zo mee, het is steeds hetzelfde en heeft weinig smaak. We zijn dus blij wanneer we eens iets anders kunnen eten. Na de BBQ zijn we allen naar Mango Tree gegaan. Dit is een lokaal café waar veel blanken naartoe gaan voor een drankje en een feestje. Het was er echt gezellig. We hebben Konyagi (plaatselijke gin) gedronken en ons goed geamuseerd :) Jammer genoeg moeten wij altijd voor middernacht terug thuis zijn. :(

Vandaag zijn we opnieuw naar de Masai markt geweest om de rest van de souvenirtjes te kopen. Ik heb weer veel gekocht natuurlijk ^^ Nu gaan we pas op het einde van onze trip terug, want anders kopen we de hele markt leeg denk ik!

Morgen gaan we opnieuw zwemmen in het hotel waar Jente haar ouders verbleven, want zij komen terug van safari voor een dag om daarna naar Zanzibar en naar huis te vertrekken.

Byeee! xxx