Vrolijk Pasen! - Reisverslag uit Arusha, Tanzania van Elise Dons - WaarBenJij.nu Vrolijk Pasen! - Reisverslag uit Arusha, Tanzania van Elise Dons - WaarBenJij.nu

Vrolijk Pasen!

Blijf op de hoogte en volg Elise

20 April 2014 | Tanzania, Arusha

Wat later als anders maak ik deze blog aan, om 2 redenen. De eerste is dat we deze week niet zo heel veel meegemaakt hebben, en de tweede reden is dat we gisteren weer zonder elektriciteit zaten. Maar goed, beter laat als nooit (een gezegde dat hier in Afrika zeer toepasselijk is!).

Deze week hebben we voor de laatste keer dagshiften gedraaid. We zijn nu wel al aan het aftellen, omdat onze vakantie dichterbij komt :).
We stonden op stage weer met verschillende studenten waardoor we het werk dus moeten verdelen. Ik heb deze week 3 bevallingen kunnen doen, dus de teller staat nu op 48 :). De eerste bevalling was van een eerste kindje en duurde wat langer, maar de vrouw perste wel heel goed mee. Ik dacht dat ze ging scheuren, maar een knip wou ik eigenlijk niet zetten, dus heb ik met al mijn kracht het perineum gesteund. Toen het hoofdje geboren was verschoot ik wel van de omvang van het hoofd. Ik had verwacht dat dit veel kleiner ging zijn, omdat de vrouw ook maar een hele kleine buik had. Al even had ik schrik dat ze langs alle kanten gescheurd ging zijn! Maar toen de baby geboren was en ik het perineum controleerde, was ze helemaal intact! Een goede keuze dus van mij om niet te knippen en het perineum gewoon goed te laten oprekken en steunen.
De tweede bevalling van de week was erg hectisch. De hele verloskamer lag vol en opeens gingen er 4 tegelijkertijd bevallen! Het was dus alle hens aan dek. De vrouw waarbij ik de bevalling aan het doen was, was erg rustig en deed goed mee, maar de vrouw naast mij waar Dana bij stond was heel de tijd maar aan het schreeuwen. Aan de overkant waren er nog twee aan het schreeuwen en de hele verloskamer werd gevuld met een oorverdovend lawaai! Gelukkig duurde de bevallingen niet zo lang en was de rust snel weergekeerd.
De derde en laatste bevalling van deze week was een zeer gemakkelijke. Ik zag dat de vroedvrouw een bevallingssetje nam, dus ik vroeg welke vrouw er ging bevallen. Ze duidde het eerste bed aan en ik ging achter het gordijn eens kijken. Het hoofdje was al geboren! Zo snel ik kon heb ik handschoenen aangedaan en de schouders nog kunnen ontwikkelen. Dit was mevrouw haar derde kindje, daarmee dat het er zo uitfloepte. Het kindje zelf deed het wel niet zo heel goed. De ademhaling was niet optimaal en ze hebben even moet aspireren en balloneren. Uiteindelijk hebben ze het kleintje naar de neonatale afdeling gebracht.
Nog 1 bevalling ga ik vertellen, waarbij ik geassisteerd heb en Jente ze uitgevoerd heeft. Er was een vrouw binnengekomen op de verloskamer van de antenatale afdeling. Ze stond net aan haar bed toen haar vliezen braken en alles dus op de grond belandde. De vroedvrouw kwam zeggen dat ze ging bevallen. Ik riep Jente erbij en op ons gemak hebben we alles klaargenomen. Er was nog niets te zien toen we aan haar bed stonden dus wou Jente het vruchtwater nog even opkuisen. De volgende moment perste de vrouw mee en was het hoofdje zichtbaar. Toen Jente zich 1 seconde omdraaide om uit de bevallingsset een steundoekje te nemen was het hoofd geboren. Alles ging opeens zo snel! De schouders floepte er ook gewoon mee uit. Bleek dat dit een vierde kind was dus geen wonder dat ze zo snel bevallen is. Gelukkig dat ze nog net op tijd in de verloskamer was! Ze lag er amper 5 minuten voordat haar baby geboren was!

Verder hebben we deze week ook al ons medisch materiaal afgegeven dat we bij hadden: steriele en onsteriele handschoenen, scharen, kochers, pincetten, handontsmetting, schorten, spuiten en naalden, vacutainersystemen en naalden voor bloed te trekken, vaginale wissers,… Een hele tafel vol! Alle vroedvrouwen en dokters die aanwezig waren kwam en kijken, het was net Kerstmis! Ze waren er heel blij mee en hebben alles netjes gesorteerd in de bergruimte. Nadien wouden ze heel graag op de foto met ons :). Net kleine kinderen die voor het eerst op de foto gingen! :)

Ook hebben we, pas na 6 weken(!), de kantine van het ziekenhuis gevonden. Hier kan je superlekker eten voor heel weinig geld! We hebben hier deze week 2x chips kuku gegeten, wat frietjes met kip betekend. Voor maar 3.500TSH of ongeveer 1,5€ kregen we heel lekkere en krokante frietjes met een groot stuk krokant gebakken kip. Jammer dat we dit nu pas ontdekt hebben :) (maar misschien wel goed voor onze lijn).

Zaterdag zijn we een Masai village gaan bezoeken met enkele vrijwilligers van Projects. Robert, een medewerker van Projects, is geboren en getogen in dit Masai dorp. Hij heeft ons rondgeleid door het dorpje en uitleg gegeven over de Masai stam. Momenteel woont hij zelf in Arusha, maar tijdens het weekend komt hij nog wel altijd terug bij zijn familie wonen in het Masai dorp. Zo’n dorp ziet er echt uit zoals je het je voorstelt als je aan een stam in Afrika denk. Allemaal kleine kleihutjes, heel veel mensen en kinderen die in de typische klederdracht rondlopen en ook heel veel beesten. We mochten binnenkijken in enkele hutten om te zien hoe de mensen leven. Het is er heel klein en super donker. In 1 hutje was er een vrouw een vuurtje aan het stoken, je kon er bijna niet blijven instaan door de rook die er hing. Ook mochten we binnen in Robert zijn huis, dit heeft hij zelf neergezet. Zijn huis is een pak groter als de rest en heeft ook geen dak van stro. Hij heeft een dak van ijzeren platen en ook heeft hij ramen in zijn huis gezet, echt nog wel mooi gedaan. We mochten allemaal plaatsnemen op de bankjes en kregen een kop thee. Dit zag eruit als koffie met melk, maar het was superzoete thee met melk en teveel suiker. Iets later kregen we zelfgemaakte lunch. We kregen plakkerige rijst met spinazie en ingewanden van een schaap.. Gelukkig was het zelfservice en kon je dus nemen wat je wou. Enkel de rijst was voldoende voor mij :).
Robert vertelde ons dat zijn vader met twee vrouwen getrouwd was. In de Masai cultuur mag je met zoveel vrouwen trouwen als je wil. Je mag ook niet kiezen met wie je trouwt, je ouders kiezen voor je. Meisjes van 12 à 13 jaar moeten vaak trouwen met een man die 2 tot 3x ouder is dan henzelf. Ook wordt elk meisje rond deze leeftijd besneden zodat ze kunnen trouwen. Ook de mannen worden besneden. Bij de meisjes wordt de clitoris en de grote schaamlippen weggesneden. Dit doen ze om het seksuele genot te verminderen en ook omdat ze geloven dat je pas kan opgroeien wanneer je besneden bent. Robert zelf is hier niet mee akkoord, maar hij zegt ook dat dit hun cultuur is en je het niet zomaar allemaal kan veranderen. Ook hebben heel veel kinderen uit de Masai een brandmerk op hun gezicht. Dit zetten ze wanneer de kinderen te vaak huilen. De zoute tranen komen dan in de wonde van het brandmerk terecht en dit doet erg veel pijn. Op deze manier stoppen de kinderen dan met huilen.
Het was een erg interessante dag, we hebben nu eens kennis gemaakt met de echte Afrikaanse cultuur.

’s Avonds zijn we nog naar een fundraising Event gegaan dat Izzy samen met nog 2 andere vrijwilligers georganiseerd hadden. Ze willen geld inzamelen voor het schooltje waar ze vrijwilligerswerk doen. Dit schooltje zou namelijk gesloten worden, omdat ze de huur zo hoog hebben opgedreven dat de school dit niet meer kan betalen. Met het geld dat ze inzamelen willen ze de school steunen zodat deze de grond kan kopen en de school dus kan blijven bestaan. Er kwamen enkele kindjes van de school liedjes zingen. Ze waren echt heel schattig met hun schooluniform aan :). Verder was er nog een quiz en bingo. We kregen ook BBQ, maar dit was eigenlijk niet te eten. Er was niet echt vlees aan, enkel maar vet en taaie stukken. Ook kreeg ik een lapje op mijn bord dat stekels had.. Ik wil niet weten wat dat was!
De inkom was voor iedereen 20.000TSH (ongeveer 10€) dus hopelijk hebben ze wat geld kunnen inzamelen om de school te helpen.

Vandaag is het Pasen en straks komt de hele familie voor lunch. Benieuwd hoe we allemaal samen gaan kunnen eten, aangezien de familie bestaat uit 9 kinderen en 12 kleinkinderen :). Vanavond gaan we met Dana en Jana en ook misschien Fien en Shanah ergens lekker eten.

Zo dit was het weer voor deze week. Volgende week is onze laatste stageweek en dan kunnen we genieten van onze heerlijke vakantie!

Tot de volgende, groetjes! xxx

  • 20 April 2014 - 14:14

    Bibiana:

    Hoi Elise,
    Amai ja weer een super geweldig verhaal, inderdaad nu kan je beginnen met aftellen. Geniet nog van die laatste momenten en dan " genieten maar".
    Ook voor jullie daar nog een fijn Paas weekend.
    Grtjs
    Uw tante

  • 24 April 2014 - 10:01

    Christel En Marc:

    Elise,

    Hip hip hoera !'
    Gelukkige verjaardag !
    Geniet ervan !'
    De stage zit erop ( toch raar denk ik) maar jullie vakantie nog niet .
    Geniet van de safari (die van ons is al eventjes geleden : spijtig) en van jullie strandvakantie in Zanzibar.
    Dat hebben jullie verdiend.


    Groetjes aan iedereen

    Christel



  • 28 April 2014 - 17:12

    Nele:

    Eih! Die ingewanden zien er echt wel ranzig uit :D maar ik had mss toch eens geproefd.. Wie weet wat een delicatesse dat wel niet is ;)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Elise

Actief sinds 27 Jan. 2014
Verslag gelezen: 393
Totaal aantal bezoekers 9585

Voorgaande reizen:

28 Februari 2014 - 12 Mei 2014

Stage Verloskunde @ Tanzania

Landen bezocht: